-
1 aegrimonia
aegrimonĭa, ae, f. malaise moral, chagrin, dépit, langueur.* * *aegrimonĭa, ae, f. malaise moral, chagrin, dépit, langueur.* * *AEgrimonia, Denominatiuum, sic ab AEger factum, vt ab Acer, acrimonia. Douleur, Ennuy, Grande tristesse, Fascherie d'esprit. -
2 aegrimonia
aegrĭmōnĭa, ae, f. [aeger; as acrimonia from acer]. Only of the mind, sorrow, anxiety, trouble, etc.:aliquem aegrimoniā afficere,
Plaut. Stich. 3, 1, 5:dum abscedat a me haec aegrimonia,
id. Rud. 4, 4, 146: ferrem graviter, si novae aegrimoniae locus esset, * Cic. Att. 12, 38, 2:tristis,
Hor. Epod. 17, 73:deformis,
id. ib. 13, 18:vetus,
Plin. 28, 8, 27, § 103. (For its distinction from aerumna, v. that word.) -
3 aegrimonia
aegrimōnia, ae f. [ aeger ]печаль, скорбь Pl, C, H etc. -
4 aegrimonia
aegrimōnia, ae, f. (aeger), das Gefühl der Mißstimmung, die Verstimmtheit des Gemüts, als Ärger (vgl. aegritudo no. II.), Plaut., Cic. u.a.
-
5 aegrimonia
aegrimōnia, ae, f. (aeger), das Gefühl der Mißstimmung, die Verstimmtheit des Gemüts, als Ärger (vgl. aegritudo no. II.), Plaut., Cic. u.a.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > aegrimonia
-
6 aegrimōnia
aegrimōnia ae, f [aeger], anxiety, trouble, C., H.* * *sorrow, anxiety, melancholy, grief, mental distress/anguish -
7 aerumna
aerumna, ae (pleb. er-), f. [contr. from aegrimonia; as to the suppressed g, cf. jumentum from jugum, Doed. Syn. IV. p. 420. Others explain aerumna (with Paul. ex Fest. s. v. aerumnula, p. 24 Müll.) orig. for a frame for carrying burdens upon the back; hence trop.], need, want, trouble, toil, hardship, distress, tribulation, calamity, etc. (objectively; while aegrimonia, like aegritudo, denotes, subjectively, the condition of mind, Doed. 1. c.; for the most part only ante-class., except in Cic., who uses it several times, in order to designate by one word the many modifications and shadings of the condition of mental suffering; in Quintilian's time the word was obsolete, v. Quint. 8, 3, 26): tibi sunt ante ferendae aerumnae, Enn. ap. Cic. Div. 1, 20, 40 (Ann. v. 47 Vahl.); cf.: Ilia dia nepos, quas erumnas tetulisti, id. ap. Charis. p. 70 P. (Ann. v. 56 ib.): quantis cum aerumnis exantlavi diem, id. ap. Non. 292, 8 (Trag. v. 127 ib.):II.uno ut labore absolvat aerumnas duas (of the pains of parturition),
Plaut. Am. 1, 2, 26:animus aequos optimum est aerumnae condimentum,
id. Rud. 2, 3, 71; id. Ep. 2, 1, 10;so,
id. Capt. 5, 4, 12; id. Curc. 1, 2, 54; id. Pers. 1, 1, 1: lapit cor cura, aerumna corpus conficit, Pac. ap. Non. 23, 8; Ter. Hec. 3, 1, 8; Lucr. 3, 50:aerumna gravescit,
id. 4, 1065:quo pacto adversam aerumnam ferant,
Ter. Phorm. 2, 1, 12:maeror est aegritudo flebilis: aerumna aegritudo laboriosa: dolor aegritudo crucians,
Cic. Tusc. 4, 8, 18:Herculis aerumnas perpeti: sic enim majores nostri labores non fugiendos tristissimo tamen verbo aerumnas etiam in Deo nominaverunt,
id. Fin. 2, 35; cf. id. ib. 5, 32, 95:mors est aerumnarum requies,
Sall. C. 51, 20; so id. J. 13, 22: Luculli miles collecta viatica multis Aerumnis, ad assem Perdiderat, with much difficulty, * Hor. Ep. 2, 2, 26:multiplicabo aerumnas tuas,
Vulg. Gen. 3, 16:in labore et aerumnā (fui),
ib. 2 Cor. 11, 27.—In later Lat. for defeat (of an army), Amm. 15, 4; cf. id. 15, 8 al.► At a later period, also, ĕrumna was written with short e, Paulin.Petric. Vit. D. Mart. 1, 66. Hence, Enn. ap. Charis. p. 76 P. derives it from eruere (quod mentem eruat). Cf. Doed. Syn. IV. p. 420. -
8 erumna
aerumna, ae (pleb. er-), f. [contr. from aegrimonia; as to the suppressed g, cf. jumentum from jugum, Doed. Syn. IV. p. 420. Others explain aerumna (with Paul. ex Fest. s. v. aerumnula, p. 24 Müll.) orig. for a frame for carrying burdens upon the back; hence trop.], need, want, trouble, toil, hardship, distress, tribulation, calamity, etc. (objectively; while aegrimonia, like aegritudo, denotes, subjectively, the condition of mind, Doed. 1. c.; for the most part only ante-class., except in Cic., who uses it several times, in order to designate by one word the many modifications and shadings of the condition of mental suffering; in Quintilian's time the word was obsolete, v. Quint. 8, 3, 26): tibi sunt ante ferendae aerumnae, Enn. ap. Cic. Div. 1, 20, 40 (Ann. v. 47 Vahl.); cf.: Ilia dia nepos, quas erumnas tetulisti, id. ap. Charis. p. 70 P. (Ann. v. 56 ib.): quantis cum aerumnis exantlavi diem, id. ap. Non. 292, 8 (Trag. v. 127 ib.):II.uno ut labore absolvat aerumnas duas (of the pains of parturition),
Plaut. Am. 1, 2, 26:animus aequos optimum est aerumnae condimentum,
id. Rud. 2, 3, 71; id. Ep. 2, 1, 10;so,
id. Capt. 5, 4, 12; id. Curc. 1, 2, 54; id. Pers. 1, 1, 1: lapit cor cura, aerumna corpus conficit, Pac. ap. Non. 23, 8; Ter. Hec. 3, 1, 8; Lucr. 3, 50:aerumna gravescit,
id. 4, 1065:quo pacto adversam aerumnam ferant,
Ter. Phorm. 2, 1, 12:maeror est aegritudo flebilis: aerumna aegritudo laboriosa: dolor aegritudo crucians,
Cic. Tusc. 4, 8, 18:Herculis aerumnas perpeti: sic enim majores nostri labores non fugiendos tristissimo tamen verbo aerumnas etiam in Deo nominaverunt,
id. Fin. 2, 35; cf. id. ib. 5, 32, 95:mors est aerumnarum requies,
Sall. C. 51, 20; so id. J. 13, 22: Luculli miles collecta viatica multis Aerumnis, ad assem Perdiderat, with much difficulty, * Hor. Ep. 2, 2, 26:multiplicabo aerumnas tuas,
Vulg. Gen. 3, 16:in labore et aerumnā (fui),
ib. 2 Cor. 11, 27.—In later Lat. for defeat (of an army), Amm. 15, 4; cf. id. 15, 8 al.► At a later period, also, ĕrumna was written with short e, Paulin.Petric. Vit. D. Mart. 1, 66. Hence, Enn. ap. Charis. p. 76 P. derives it from eruere (quod mentem eruat). Cf. Doed. Syn. IV. p. 420. -
9 fastidiosus
fastīdiōsus, a, um1) брезгливый, разборчивый, прихотливый (aestimator Sen; aurium sensus fastidiosissimus rhH.)2) презирающий, пренебрегающийf. litterarum C — презрительно относящийся к литературе3) надменный, важный, гордый (f. in pares rhH.)5) отвратительный, противный, надоевший, опротивевший ( copia H) -
10 deformis
dēfōrmis, is, Adi. m. Compar. u. Superl. (de u. forma), I) = δύσμορφος, mißförmig, mißgestaltet, entstellt, u. in diesem Sinne = häßlich, garstig, von dem, was durch Mangel an gehöriger Form, Beschaffenheit u. dgl. das ästhetische oder moralische Gefühl beleidigt, A) eig. (Ggstz. formosus, pulcher, nitens), a) von leb. Wesen, deren Körper und Körperteilen usw.: longus an brevis, formosus an deformis, Cic.: puer def. (Ggstz. formosus), Varro LL.: filius, Sen.: filia, Phaedr.: femina deformissima, grundhäßliche (Ggstz. fem. pulcherrima), Gell.: anus deformes (Ggstz. pulchrae puellae), Treb. Poll.: iumenta parva atque deformia, Caes.: phocae, Ov.: deformem natum esse, Cic.: deformem esse (Ggstz. aliquid formae habere), Cic.: per senectutem deformis efficitur, Hieron. – corpus def., Sen. poët.: corpusculum def. (Ggstz. formosus animus et magnus), Sen.: capillus, Sen. rhet. – subst. deformes (sc. puellae), Ggstz. pulchrae, Donat. zu Ter. Andr. 1, 5, 10. – m. Abl. (wodurch?), deformis calvitio, Suet.: def. habitu, vultu, Iustin.: veste sordidus, crine deformis, Sulp. Sev.: def. ora cicatricibus, Curt.: hic corpore deformis est, aspectu foedus, Sen. – os (Numidae) naribus et auribus corrosis deforme reddidit, Val. Max.: laudata quondam ora Iovi lato fieri deformia rictu, Ov.: personae distortis oribus deformes, *Varro LL. 7, 64 (nach Madvigs Verbesserung). – b) v. sächl. Objj.: α) von körperl. Ggstdn.: nitentia arma ante rem, deformia inter sanguinem et vulnera, Liv.: arundo def., Verg.: aqua def. illa et turbida, Frontin. aqu.: campus def., Cic.: campi def., Ov.: Euxini def. litora, Ov.: interdum ab altera parte cutis haud omnino adducta deformem quem reliquit locum reddit, Cels.: foeda omnia ac deformia visa, für lauter greuliche Mißgestalten gehalten, Liv. – m. Abl. (wodurch?), domus aliquando pulchra, nunc deformis ruinis, Plin. ep.: publico privatoque luctu deformis laurea, Liv.: deformis urbs veteribus incendiis ac ruinā erat, Suet. – poet. mit Genet., def. leti, infolge des T., Sil. 1, 166. – m. 2. Supin., dictu deformia, Quint.: erunt deformia visu, Ov.: maesti loci visuque ac memoriā deformes, Tac. – m. ad oder in u. Akk. (für = in betreff), os nec ad spem deforme neque etc., Val. Max. 1, 8. ext. 12: hoc in speciem varietatemque opus deforme non est alternis trabibus ac saxis, Caes. b. G. 7, 23, 5. – β) v. phys. Zuständen: aspectus def., Val. Max.; verb. aspectus def. atque turpis (Ggstz. honesta species), Cic.: motus statusve def., Cic.: aegrimonia, Hor.: deformis ipse cursus (equorum) rigidā cervice et extento capite currentium, Liv.: saeva ac def. totā urbe facies, wild und gräßlich sah es in der g. St. aus, Tac.: def. spectaculum semirutae ac fumantis sociae urbis, Liv.: def. hiems, Sen. poët. apoc. 2, 1. v. 4. – γ) v. Ton u. Rede: deformis est consumpti illius (spiritus) sonus, Quint.: hoc (dadurch) orationem magis deformem fore, Quint. – B) übtr.: a) v. Pers.u. persönl. Ggstdn., bald = ungeschlacht (roh, gemein), bald = entehrt, geschändet, mit Schmach bedeckt, def. turba velut lixarum calonumque, Liv.: def. et incondita turba (senatorum), Suet.: def. agmen, Liv.: nec eam (patriam) diligere minus debes, quod deformior est, Cic. – m. Abl. (wodurch?), patriae solum def. belli malis, Liv.: ne ubique deformis militiae damnis haberetur, Iustin. – b) v. Zuständen usw., moralisch häßlich = unanständig, widerlich, scheußlich, greulich, schmachvoll, erniedrigend, entehrend, schimpflich, beschimpfend (Ggstz. pulcher, honorificus, honestus), blanditiae, Quint.: convicia, Quint.: ira, def. malum, Ov.: lucra, Suet.: nomen, Ov. u. Quint.: obsequium, erniedrigende Hingebung, Servilismus (Ggstz. abrupta contumacia, schroffer Eigensinn, Radikalismus), Tac.: turpiculae et quasi deformes res (Ggstz. honestae res), Cic.: nec ulla deformior est species civitatis, quam etc., Cic. – m. Dat. (für wen?), haec consternatio muliebris nescio vobis, tribuni, an consulibus magis sit deformis, Liv.: aliam orationem non tam honorificam audientibus quam sibi deformem habuisse, Liv. – deforme est mit folg. Infin., deforme etiam est de se ipsum praedicare, Cic.: deforme atque servile est caedi discentes, Quint.: u. (im Komparat.) cum sit alioqui multo deformius amittere quam non assequi laudem, Plin. ep. – m. Dat. (für wen?), ut sub rostris reum stare (Scipionem) et praebere aures adulescentium conviciis populo Romano magis deforme quam ipsi sit, Liv. – u. oft deforme (quo deformius) arbitror, deforme mihi existimo, puto, duco mit folg. Infin., Plin. ep. 1, 23, 2; 3, 4, 5. Val. Max. 3, 2, 6; 3, 6, 3. Iustin. 38, 6, 4; ebenso deforme habetur mit folg. Infin. (Ggstz. pulchrum et gloriosum habetur), Tac. dial. 36 extr. – subst., dēformia, ium, n., schandbare Dinge, deformia meditari, Tac. ann. 14, 15. – II) formlos, gestaltlos, deformes animae, vulgus inane, Ov. fast. 2, 554.
-
11 fastidiosus
fāstīdiōsus, a, um, Adi. m. Compar. u. Superl. (fastidium), voll Ekel, I) ekel tuend, 1) eig., physisch ekel, verwöhnt, a) bei Ggstdn. des Geschmacks, fastidiosae enim (vaccae) fiunt, Varro r. r. 2, 5, 15. – b) bei Ggstdn. des Gehörs, aurium sensus fastidiosissimus, Cornif. rhet. 4, 32. – c) bei Ggstdn. des Gesichts, quod ille fastidiosust, Plaut. mil. 1233. – 2) übtr.: a) im allg., gegen etwas voll Ekel, voll Widerwillen, etwas nicht mögend, einer Sache überdrüssig, aegrimonia, der Lebensqualen Überdruß, Hor. epod. 17, 73. – v. Pers., m. Genet., Latinarum (litterarum), Cic.: terrae, Hor. – b) insbes.: α) ekel = wählerisch, heikel, mäkelnd, schwer zu befriedigend, aedilis, Plaut.: aestimator, Sen.: Antonius facilis in causis recipiendis erat, fastidiosior Crassus, sed tamen recipiebat, Cic.: ut ita fastidiosae mollesque mentes evadant, empfindlich (gegen Unbilden) u. reizbar, Cic. – β) vornehm, vornehmtuerisch, schnöde, spröde, stolz, hochmütig, in superiores contumax, in aequos et pares fastidiosus, Cornif. rhet.: fastidiosissimum mancipium, Plin. ep. – v. Lebl., est enim res difficilis, ardua, fastidiosa (spröde, heikel), Plin. ep. 6, 17, 5. – II) Ekel erregend, eklig, widerwärtig, copia, Hor. carm. 3, 29, 9: fastidiosissimae foeditates, Tert. ad nat. 2, 13.
-
12 tristis
tristis, e [st2]1 [-] triste, sombre, chagrin, affligé, renfrogné, morose. [st2]2 [-] triste, affligeant, sinistre, funeste, de mauvais augure; effrayant, menaçant. [st2]3 [-] sombre, sérieux, sévère, austère, dur, cruel, impitoyable. [st2]4 [-] triste (à voir), laid, hideux. [st2]5 [-] désagréable (au goût, à l'oreille, à l'odorat). - vigilum canum tristes (= severae) excubiae, Hor. C. 3, 16, 3: la garde sévère des chiens sans cesse en éveil. - tristissima exta, Cic. Div. 2, 15, 36: les entrailles du plus funeste augure. - tristis eventus alicujus, Liv. 8: fin tragique de qqn. - nox atra caput tristi circumvolat umbra, Virg. En. 6: une nuit sombre aux ombres effrayantes vole sur sa tête. - triste, is, n.: chose triste; chose funeste, fléau. - tristia (tempora): l'adversité; les Tristes (élégies d'Ovide). - tristibus temporibus, Cic. Fam. 15: dans l'adversité. - triste lupus stabulis (est), Virg.: le loup est le fléau des troupeaux. - tristis anhelitus oris, Ov. A. A. 1, 521: haleine forte.* * *tristis, e [st2]1 [-] triste, sombre, chagrin, affligé, renfrogné, morose. [st2]2 [-] triste, affligeant, sinistre, funeste, de mauvais augure; effrayant, menaçant. [st2]3 [-] sombre, sérieux, sévère, austère, dur, cruel, impitoyable. [st2]4 [-] triste (à voir), laid, hideux. [st2]5 [-] désagréable (au goût, à l'oreille, à l'odorat). - vigilum canum tristes (= severae) excubiae, Hor. C. 3, 16, 3: la garde sévère des chiens sans cesse en éveil. - tristissima exta, Cic. Div. 2, 15, 36: les entrailles du plus funeste augure. - tristis eventus alicujus, Liv. 8: fin tragique de qqn. - nox atra caput tristi circumvolat umbra, Virg. En. 6: une nuit sombre aux ombres effrayantes vole sur sa tête. - triste, is, n.: chose triste; chose funeste, fléau. - tristia (tempora): l'adversité; les Tristes (élégies d'Ovide). - tristibus temporibus, Cic. Fam. 15: dans l'adversité. - triste lupus stabulis (est), Virg.: le loup est le fléau des troupeaux. - tristis anhelitus oris, Ov. A. A. 1, 521: haleine forte.* * *Tristis, et hoc triste. Virgil. Triste.\Tristis. Virgil. Horrible, ou Cruel à veoir.\Tristis. Cic. Grave et severe.\Tristis. Nonius. Courroucé, Marri.\Tristis lacerna. Martial. Qui est de couleur laide et mal plaisante.\AEgrimonia tristis. Horat. Qui rend l'homme triste.\Arbor tristis aspectu. Plin. Mal plaisante à veoir, Qui rend les gents tristes à la veoir.\Curae tristes. Virgil. Qui contristent l'homme.\Extra tristia. Virgil. Qui denoncent et signifient quelque tristesse advenir.\Facinus triste. Ouid. Cas horrible.\Fortuna tristis. Ouid. Male fortune.\Hyems tristis. Virgil. Rude et aspre.\Ianua nostrae artis est tristissima. Ouid. L'art de remedier à la folie d'un amoureux luy est difficile et fascheuse du commencement, L'entree de nostre art du remede d'amours est ennuyeuse et difficile, Le commencement, etc.\Imago tristissima noctis. Ouid. L'imagination et souvenir de la nuict en laquelle on receut tant d'ennuy et de tristesse.\Nox tristior, quam tempora Phoebi. Ouid. Plus ennuyeuse que le jour.\Ora tristia. Virgil. Quand on a tasté ou masché quelque chose fort amere.\Tempus triste. Ouid. Temps de tristesse et adversité.\Tristis succus. Virgil. Amer.\Iudex tristis ac integer. Cic. Bon et entier.\Inuitat tristis. Terent. Contre son vouloir, A regret.\Accipio tristis. Terent. Comme triste. -
13 deformis
dēfōrmis, is, Adi. m. Compar. u. Superl. (de u. forma), I) = δύσμορφος, mißförmig, mißgestaltet, entstellt, u. in diesem Sinne = häßlich, garstig, von dem, was durch Mangel an gehöriger Form, Beschaffenheit u. dgl. das ästhetische oder moralische Gefühl beleidigt, A) eig. (Ggstz. formosus, pulcher, nitens), a) von leb. Wesen, deren Körper und Körperteilen usw.: longus an brevis, formosus an deformis, Cic.: puer def. (Ggstz. formosus), Varro LL.: filius, Sen.: filia, Phaedr.: femina deformissima, grundhäßliche (Ggstz. fem. pulcherrima), Gell.: anus deformes (Ggstz. pulchrae puellae), Treb. Poll.: iumenta parva atque deformia, Caes.: phocae, Ov.: deformem natum esse, Cic.: deformem esse (Ggstz. aliquid formae habere), Cic.: per senectutem deformis efficitur, Hieron. – corpus def., Sen. poët.: corpusculum def. (Ggstz. formosus animus et magnus), Sen.: capillus, Sen. rhet. – subst. deformes (sc. puellae), Ggstz. pulchrae, Donat. zu Ter. Andr. 1, 5, 10. – m. Abl. (wodurch?), deformis calvitio, Suet.: def. habitu, vultu, Iustin.: veste sordidus, crine deformis, Sulp. Sev.: def. ora cicatricibus, Curt.: hic corpore deformis est, aspectu foedus, Sen. – os (Numidae) naribus et auribus corrosis deforme reddidit, Val. Max.: laudata quondam ora Iovi lato fieri deformia rictu, Ov.: personae distortis oribus deformes, *Varro LL. 7, 64 (nach————Madvigs Verbesserung). – b) v. sächl. Objj.: α) von körperl. Ggstdn.: nitentia arma ante rem, deformia inter sanguinem et vulnera, Liv.: arundo def., Verg.: aqua def. illa et turbida, Frontin. aqu.: campus def., Cic.: campi def., Ov.: Euxini def. litora, Ov.: interdum ab altera parte cutis haud omnino adducta deformem quem reliquit locum reddit, Cels.: foeda omnia ac deformia visa, für lauter greuliche Mißgestalten gehalten, Liv. – m. Abl. (wodurch?), domus aliquando pulchra, nunc deformis ruinis, Plin. ep.: publico privatoque luctu deformis laurea, Liv.: deformis urbs veteribus incendiis ac ruinā erat, Suet. – poet. mit Genet., def. leti, infolge des T., Sil. 1, 166. – m. 2. Supin., dictu deformia, Quint.: erunt deformia visu, Ov.: maesti loci visuque ac memoriā deformes, Tac. – m. ad oder in u. Akk. (für = in betreff), os nec ad spem deforme neque etc., Val. Max. 1, 8. ext. 12: hoc in speciem varietatemque opus deforme non est alternis trabibus ac saxis, Caes. b. G. 7, 23, 5. – β) v. phys. Zuständen: aspectus def., Val. Max.; verb. aspectus def. atque turpis (Ggstz. honesta species), Cic.: motus statusve def., Cic.: aegrimonia, Hor.: deformis ipse cursus (equorum) rigidā cervice et extento capite currentium, Liv.: saeva ac def. totā urbe facies, wild und gräßlich sah es in der g. St. aus, Tac.: def. spectaculum semirutae ac fumantis sociae urbis, Liv.: def. hiems, Sen. poët. apoc. 2, 1. v. 4. – γ) v. Ton u.————Rede: deformis est consumpti illius (spiritus) sonus, Quint.: hoc (dadurch) orationem magis deformem fore, Quint. – B) übtr.: a) v. Pers.u. persönl. Ggstdn., bald = ungeschlacht (roh, gemein), bald = entehrt, geschändet, mit Schmach bedeckt, def. turba velut lixarum calonumque, Liv.: def. et incondita turba (senatorum), Suet.: def. agmen, Liv.: nec eam (patriam) diligere minus debes, quod deformior est, Cic. – m. Abl. (wodurch?), patriae solum def. belli malis, Liv.: ne ubique deformis militiae damnis haberetur, Iustin. – b) v. Zuständen usw., moralisch häßlich = unanständig, widerlich, scheußlich, greulich, schmachvoll, erniedrigend, entehrend, schimpflich, beschimpfend (Ggstz. pulcher, honorificus, honestus), blanditiae, Quint.: convicia, Quint.: ira, def. malum, Ov.: lucra, Suet.: nomen, Ov. u. Quint.: obsequium, erniedrigende Hingebung, Servilismus (Ggstz. abrupta contumacia, schroffer Eigensinn, Radikalismus), Tac.: turpiculae et quasi deformes res (Ggstz. honestae res), Cic.: nec ulla deformior est species civitatis, quam etc., Cic. – m. Dat. (für wen?), haec consternatio muliebris nescio vobis, tribuni, an consulibus magis sit deformis, Liv.: aliam orationem non tam honorificam audientibus quam sibi deformem habuisse, Liv. – deforme est mit folg. Infin., deforme etiam est de se ipsum praedicare, Cic.: deforme atque servile est caedi discentes, Quint.: u.————(im Komparat.) cum sit alioqui multo deformius amittere quam non assequi laudem, Plin. ep. – m. Dat. (für wen?), ut sub rostris reum stare (Scipionem) et praebere aures adulescentium conviciis populo Romano magis deforme quam ipsi sit, Liv. – u. oft deforme (quo deformius) arbitror, deforme mihi existimo, puto, duco mit folg. Infin., Plin. ep. 1, 23, 2; 3, 4, 5. Val. Max. 3, 2, 6; 3, 6, 3. Iustin. 38, 6, 4; ebenso deforme habetur mit folg. Infin. (Ggstz. pulchrum et gloriosum habetur), Tac. dial. 36 extr. – subst., dēformia, ium, n., schandbare Dinge, deformia meditari, Tac. ann. 14, 15. – II) formlos, gestaltlos, deformes animae, vulgus inane, Ov. fast. 2, 554.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > deformis
-
14 fastidiosus
fāstīdiōsus, a, um, Adi. m. Compar. u. Superl. (fastidium), voll Ekel, I) ekel tuend, 1) eig., physisch ekel, verwöhnt, a) bei Ggstdn. des Geschmacks, fastidiosae enim (vaccae) fiunt, Varro r. r. 2, 5, 15. – b) bei Ggstdn. des Gehörs, aurium sensus fastidiosissimus, Cornif. rhet. 4, 32. – c) bei Ggstdn. des Gesichts, quod ille fastidiosust, Plaut. mil. 1233. – 2) übtr.: a) im allg., gegen etwas voll Ekel, voll Widerwillen, etwas nicht mögend, einer Sache überdrüssig, aegrimonia, der Lebensqualen Überdruß, Hor. epod. 17, 73. – v. Pers., m. Genet., Latinarum (litterarum), Cic.: terrae, Hor. – b) insbes.: α) ekel = wählerisch, heikel, mäkelnd, schwer zu befriedigend, aedilis, Plaut.: aestimator, Sen.: Antonius facilis in causis recipiendis erat, fastidiosior Crassus, sed tamen recipiebat, Cic.: ut ita fastidiosae mollesque mentes evadant, empfindlich (gegen Unbilden) u. reizbar, Cic. – β) vornehm, vornehmtuerisch, schnöde, spröde, stolz, hochmütig, in superiores contumax, in aequos et pares fastidiosus, Cornif. rhet.: fastidiosissimum mancipium, Plin. ep. – v. Lebl., est enim res difficilis, ardua, fastidiosa (spröde, heikel), Plin. ep. 6, 17, 5. – II) Ekel erregend, eklig, widerwärtig, copia, Hor. carm. 3, 29, 9: fastidiosissimae foeditates, Tert. ad nat. 2, 13.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > fastidiosus
-
15 dē-fōrmis
dē-fōrmis e, adj. with comp. [de + forma], misshapen, deformed: deformem esse natum. — Formless, without shape: animae, O.— Unsightly, ugly, hideous, loathsome: qui senes ac deformes erant: iumenta, Cs.: agmen, L.: harundo, V.: campus Leontinus, desolate: aegrimonia, H.: de formior species civitatis.— Unbecoming, humiliating: oratio sibi, L.: obsequium, Ta.— Plur n. as subst, disgraceful conduct: deformia meditari, Ta. -
16 fastīdiōsus
fastīdiōsus adj. with comp. and sup. [fastidium], full of disgust, squeamish, disdainful, scornful: mentes civium: fastidiosior Crassus: (litterarum) Latinarum: dominus terrae, H.: aegrimonia, H.— Nauseous, loathsome, disgusting: copia, H.* * *fastidiosa, fastidiosum ADJsqueamish; exacting; disdainful; nauseating -
17 castimonia
castīmōnĭa, ae, f. ( castĭmōnĭ-nium, i, n., App. M. 11. p. 266, 9; cf. castimonium hagneia, Gloss. Philox.) [castus, like acrimonia, aegrimonia, etc.].* I.Ingen., purity of morals, morality, Cic. Cael. 5, 11. —II.Esp., purity, such as is requisite for religious services (abstaining from sexual intercourse, from delicate food, etc.), purity, chastity, abstinence (rare but class.):quae sacra per summam castimoniam virorum ac mulierum fiant, eadem per istius stuprum ac flagitium esse violata,
Cic. Verr. 2, 4, 45, § 102 Zumpt: caste jubet lex adire ad deos; animo videlicet, in quo sunt omnia;nec tollit castimoniam corporis,
id. Leg. 2, 10, 24:decem dierum,
Liv. 39, 9, 4:superstitio castimoniarum,
Plin. 31, 8, 44. §96: inanima,
abstinence from animal food, App. M. 11, p. 272, 29. -
18 castimoninium
castīmōnĭa, ae, f. ( castĭmōnĭ-nium, i, n., App. M. 11. p. 266, 9; cf. castimonium hagneia, Gloss. Philox.) [castus, like acrimonia, aegrimonia, etc.].* I.Ingen., purity of morals, morality, Cic. Cael. 5, 11. —II.Esp., purity, such as is requisite for religious services (abstaining from sexual intercourse, from delicate food, etc.), purity, chastity, abstinence (rare but class.):quae sacra per summam castimoniam virorum ac mulierum fiant, eadem per istius stuprum ac flagitium esse violata,
Cic. Verr. 2, 4, 45, § 102 Zumpt: caste jubet lex adire ad deos; animo videlicet, in quo sunt omnia;nec tollit castimoniam corporis,
id. Leg. 2, 10, 24:decem dierum,
Liv. 39, 9, 4:superstitio castimoniarum,
Plin. 31, 8, 44. §96: inanima,
abstinence from animal food, App. M. 11, p. 272, 29. -
19 deformis
dē-formis, e ( abl. plur.: deformīs dentibus, Apul. Met. 10, p. 249, 9), adj. [forma; cf. 2. deformo].I.Departing, either physically or (more freq.) morally, from the right shape, quality, etc.; misshapen, deformed, unsightly, ugly, odious, disgusting; disgraceful, base (for syn. cf.:* Poet. a.taeter, foedus, turpis—freq. and class.): longus an brevis, formosus an deformis,
Cic. Inv. 1, 24, 35:deformem esse natum,
id. Cael. 3, 6; cf.:calvitio quoque deformis,
Suet. Dom. 18;and, deformissima femina (opp. pulcherrima),
Gell. 5, 11, 11:opus non deforme,
Caes. B. G. 7, 23, 5:nec ulla deformior species est civitatis quam, etc.,
Cic. Rep. 1, 34; cf.patria,
id. Fam. 4, 9, 3:solum patriae belli malis,
Liv. 5, 49; cf. Suet. Vesp. 8:agmen (sc. inerme),
Liv. 9, 6:turba,
id. 41, 3; cf. Suet. Aug. 35:spectaculum,
Liv. 1, 26, 10; 31, 24; cf.aspectus (opp. species honesta),
Cic. Off. 1, 35, 126:motus statusve,
id. Fin. 5, 12, 35 et saep.:oratio non tam honorifica audientibus quam sibi deformis,
Liv. 45, 44; cf. Quint. 9, 4, 15:blanditiae,
id. 8, 3, 65:convicia,
id. 6, 4, 10:libido,
id. 8, 6, 40:haesitatio,
id. 11, 2, 48:obsequium,
servile, Tac. A. 4, 20:aegrimonia,
Hor. Epod. 13, 18 et saep.:deforme et servile est caedi discentes,
Quint. 1, 3, 14;so with a subject-clause,
id. 9, 4, 72 (opp. foedissimum); id. 11, 3, 81 and 125; Tac. Or. 36 fin. al.; and in the comp., Plin. Ep. 1, 23, 2; id. ib. 8, 24 fin.; Val. Max. 3, 2, 6.— N. plur. as subst.:deformia meditari,
shameful deeds, Tac. A. 14, 15.—Misshapenly: formati, Apul. M. 8, p. 214, 4.—b.Inelegantly; disgracefully:* II.sonat junctura,
Quint. 8, 3, 45:dicet multa,
id. 11, 1, 82:vivo,
Suet. Ner. 49.— Comp.: deformius errasse, Sulpic. Sev. Dial. 1, 6, 6. —Shapeless:animae,
Ov. M. 2, 554. -
20 dolor
dŏlor, ōris, m. [doleo], pain, smart, ache (freq. and class.; for syn. cf.: aegrimonia, maeror, maestitia, luctus, plangor, tristitia, angor, anxietas, cura, sollicitudo).I.Corporeal:II.dolor est motus asper in corpore, alienus a sensibus,
Cic. Tusc. 2, 15: dolores atque carnificinas facere, Cato ap. Gell. 10, 3, 17:corporis,
Lucr. 4, 1075:capitis,
id. 6, 785:dentium, oculorum,
id. 6, 660:pedum,
Cic. Brut. 34, 130:articulorum,
id. Att. 1, 5 fin.:laterum,
Hor. S. 1, 9, 32 et saep.—Of the pangs of childbirth, Plaut. Truc. 4, 3, 33; id. Cist. 1, 2, 22:utero exorti dolores,
id. Am. 5, 1, 40; cf. id. ib. 48; 3, 1, 19; id. Truc. 4, 3, 33 (with labor); Ter. And. 1, 5, 33 (with laborare); id. Ad. 3, 1, 2 al.—Comic., of the gripings in the stomach of a hungry person, Plaut. Stich. 1, 3, 11.—Mental, as a general designation of every painful, oppressive feeling, pain, distress, grief, tribulation, affliction, sorrow, anguish, trouble, vexation, mortification, chagrin, etc. (syn. luctus):2.dolor (est) aegritudo crucians,
Cic. Tusc. 4, 8, 18:si cadit in sapientem animi dolor,
id. Lael. 13, 48:quanta est cura in animo, quantum corde capio dolorem,
Plaut. Truc. 2, 5, 5;so with cura,
Cic. Fam. 4, 6, 2:in labore atque in dolore,
Plaut. Ps. 2, 3, 20:majorem laetitiam ex desiderio bonorum percepimus, quam ex laetitia improborum dolorem,
Cic. Rep. 1, 4; cf.opp. laetatio,
Caes. B. G. 5, 52 fin.:te dolorem, quem acceperis cum summi viri tum amicissimi morte, ferre moderate,
Cic. Lael. 2, 8; cf. id. de Or. 2, 48 fin.; and:magno esse Germanis dolori Ariovisti mortem,
Caes. B. G. 5, 29, 3; cf. also id. ib. 7, 38, 3:magnum et acerbum dolorem commovere,
Cic. Verr. 2, 4, 21 fin.:dolore angi,
id. Fam. 4, 3; cf. id. Phil. 8, 6, 18. —Esp., indignation, wrath, animosity, anger, resentment:3.sed ego in hac sententia dicenda non parebo dolori meo, non iracundiae serviam,
Cic. Prov. Cons. 1, 2; cf. id. ib. 18, 44:et rei publicae injuriam et suum dolorem condonare,
Caes. B. G. 1, 20, 5:qui accipit injuriam, et meminit et prae se fert dolorem suum,
Cic. Off. 2, 22 fin.:magno dolore affici,
Caes. B. G. 1, 2, 4; cf. id. ib. 5, 4 fin.; id. B. C. 2, 33, 1; cf.also: in eas (naves) indiligentiae suae ac doloris iracundia erupit,
id. ib. 3, 8, 3:quis indomitas tantus dolor excitat iras?
Verg. A. 2, 594; Hor. Ep. 1, 2, 60; id. Epod. 15, 15:amator agit ubi secum, Accedam? an potius mediter finire dolores,
the torments of love, id. S. 2, 3, 263; cf. Ov. A. A. 2, 519; Prop. 1, 13, 9; 3, 20, 27 (4, 20, 17 M.) et saep.:Catonem veteres inimicitiae Caesaris incitant et dolor repulsae,
Caes. B. C. 1, 4, 2; so,repulsae,
Ov. M. 3, 395:injuriae,
Liv. 1, 40:ignominiae,
Suet. Vesp, 8:conjugis amissae,
Ov. M. 7, 688 et saep.:justus mihi dolor etiam adversus deos esset, quod, etc.,
Tac. A. 2, 71.—Prov.:dolorem longa consumit dies,
Sen. ad Marc. 8; cf.:dolor decrescit, ubi quo crescat non habet,
Pub. Syr. 129 (Rib.).—Terror, Amm. 14, 2, 15.—B.Meton.1.A grief, i. e. an object or cause of grief:2.illa (potest) etiam duris mentibus esse dolor,
Prop. 1, 14, 18; Ov. P. 3, 3, 73.—In rhet. lang. for the Gr. pathos, passionate, warm expression; pathos, Cic. de Or. 3, 25; id. Brut. 24, 93; id. Or. 37, 130; id. de Or. 2, 17 fin.; Quint. 6, 2, 36.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
Egrimony — Eg ri*mo*ny, n. [L. aegrimonia.] Sorrow. [Obs.] [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
Ägrimonie — Ägri|mo|nie* die; <aus gleichbed. lat. aegrimonia zu aeger »krank, traurig«> (veraltet) Betrübnis, Kummer … Das große Fremdwörterbuch
doleur — de corps ou d esprit, Dolor. Doleur et grande tristesse, ou fascherie d esprit, AEgrimonia, AEgritudo. Tresgrande doleur, Summus dolor. Doleur qui rend la personne lasche, et la retire de la besongne, Ignauus dolor. Doleur qu on {{o=q uon}} a de… … Thresor de la langue françoyse
ennuy — et fascherie, AEgrimonia, AEgritudo, Diuidia, Incommoditas, Molestia, Odium, Satietas, Senium, Taedium. L ennuy qu on prend d une chose premier qu elle advienne, Praemolestia. Legier ennuy, Offensiuncula. Plein d ennuy et fascheries, AErumnosus.… … Thresor de la langue françoyse
fascherie — Fascherie, AEgrum aegri, AEgrimonia, Diuidia diuidiae, Molestia, Odium, Offensiuncula, Offensio, Incommoditas, Satietas, Taedium. Fascherie et ennuy d estre accompagné, Satietas hominum. Quelle fascherie y a il parmy ce mariage? Quid habent… … Thresor de la langue françoyse
tristesse — Tristesse, ou Tristeur, Tristitia, Contractio animi. Tristesse et douleur de cueur, Moeror. Tristesse qu on a de la crainte de la mort, Contractio animi ex metu mortis. Tristesse qu on a du bien d autruy, Inuidentia. Une tristesse de quoy on se… … Thresor de la langue françoyse